Steven Isserlis'in doğumu oldukça eski bir çağa rastlar. Bütün ailesi müzikle uğraşırdı. Annesi pyiano çalardı, babası kema, ablaları da keman ve viyola. O da tek başına kalmasın diye viyolonsele başlamış, çok geçmeden de hayatta yapmak istediği tek şeyin viyolonsel çalmak olduğuna karar vermiştir. (Biraz da bu sayede sabahları erken kalkıp işe gitmek zorunda kalmayacağı için.) Şimdilerde bütün dünyayı dolaşıyor, kendisini dinlemek isteyen herkese (ve dinlemek istemeyen üç beş kişiye) konserler veriyor. Kayıtları da var, Cello Worldadlı CD'sini çok seviyor. İngiltere'de, İskoçya'da ve Amerika'da eğitim gördü. Esas öğretmeni Jane Cowan, çok hoş tuhaflıkları olan bir hanımdı. Bu hanım ona bestelerini çaldığı bestecilerle arkadaş olması gerektiğini gösterdi. Isserlis, 1998 yılında "müziğe yaptığı hizmetlerden" ötürü İmparatorluk Nişanı ile ödüllendirildi, başkalarına söyleyemiyor ama aslında bu nişanın ona yakışıklılığından dolayı verildiğini düşünüyor için için; 2000'de kıvırcık başına güzel bir şey geldi, Schumann'ın doğduğu Zwickau şehri, ona Schumann ödülü verdi. Steven, hayatını düzene sokmaya çalışan Pauline, düzenini bozmaya çalışan oğlu Gabriel, bir sürü viyolonsel ve bir piyanoyla birlikte Londra'da yaşıyor. Birçok hobisi var, ama müzik dinlemek ve kitap okumak ayrı tutulursa, en sevdiği şey bol bol yemek yemek.